ZW/WGA / Schadelast berekening

De eigenrisicodrager heeft niet alleen een plicht om de inschakeling in de arbeid van een (ex-)werknemer te bevorderen. Het is goed werkgeverschap en kan ervoor zorgen dat de schadelast van de eigenrisicodrager; het bedrag dat als uitkering per maand moet worden betaald aan de (ex-)werknemer omlaag gaat. Immers, de bijverdiensten van een (ex-)werknemer kunnen invloed hebben op de hoogte van de betaling door de (ex-)werkgever. De werknemer zelf zal ook altijd profijt hebben van een goede re-integratie. Zo zal een (ex-)werknemer een hoger maandbedrag toekomen als hij/zij meer gaat bijverdienen. Voornoemde voordelen van een goede re-integratie blijken uit de tabel hiernaast.

De tabel biedt een duidelijk overzicht van een fictieve (ex-)werknemer die een WGA-uitkering ontvangt. De lasten van een werkgever die eigenrisicodrager is voor de WGA zijn in de tabel meegenomen.
Allereerst is het van belang dat er onderscheid kan worden gemaakt tussen drie verschillende soorten uitkeringen die een werknemer kan ontvangen. Hieronder volgt een korte toelichting per uitkering:

De eerste twee jaar ontvangt de (ex-)werknemer een loongerelateerde uitkering (LGU).
De hoogte van de LGU is gebaseerd op het WIA-maandloon dat de (ex)-werknemer gedurende 12 maanden gemiddeld per maand heeft verdiend. De (ex-)werknemer ontvangt in totaal 24 maanden de LGU. In de eerste twee maanden van de WGA-uitkering ontvangt de (ex-)werknemer 75% van het maandloon. De volgende 22 maanden ontvangt de (ex-)werknemer 70% van het maandloon.

Let op: het is mogelijk dat een CAO die van toepassing is, zorgt voor een aanvulling van het maandloon tot een hoger percentage dan 70% of 75%.

Na de 24 maanden van de loongerelateerde uitkering komt de (ex-)werknemer in één van de twee volgende uitkeringen: de loonaanvullende uitkering (LAU) of de de vervolguitkering (VVU).

De (ex-)werknemer heeft recht op een LAU wanneer deze meer dan 50% van de restverdiencapaciteit (RVC) verdient. Werkt de werknemer meer dan 50% van de RVC, maar minder dan 100%, dan wordt de LAU berekend door het RVC van het maandloon af te trekken en dat bedrag te vermenigvuldigen met 70%.
De ex-werknemer ontvangt dan loon uit arbeid, plus de uitkering. Werkt de (ex-)werknemer meer dan 100% van het RVC dan wordt de uitkering berekend door de verdiensten van de ex-werknemer van het maandloon af te trekken en dat te vermenigvuldigen met 70%. Mocht de werknemer voor een periode van langer dan 12 maanden meer dan 65% van het oude loon verdienen na re-integratie, dan stopt de WGA-uitkering en hoeft de eigenrisicodrager niet langer te betalen.

Let op: ook de berekening van de LAU kan verschillen als er een cao geldt. Er kan ook sprake zijn van een specifieke ziekte- en/of arbeidsongeschiktheidsregeling.

Wanneer de werknemer minder dan 50% van de RVC verdient, dan ontvangt de werknemer een VVU (inkomenseis). Deze berekening is afhankelijk van het arbeidsongeschiktheid percentage. De werknemer ontvangt het bijbehorende percentage van het minimumloon.

Let op: ook de berekening van de VVU kan verschillen als er een cao geldt. Er kan ook sprake zijn van een specifieke ziekte- en/of arbeidsongeschiktheidsregeling.

Zoals te zien is in de tabel is het bedrag dat de eigenrisicodrager dient te betalen constant, totdat de bijverdiensten - door goede begeleiding bij de re-integratie - meer dan 100% van de restverdiencapaciteit bedraagt.  Dit bedrag blijft vervolgens minder worden totdat de (ex-)werknemer meer dan 65% van het oude salaris verdient.

Vinna kan u als eigenrisicodrager voorzien van een uitgebreide schadelast berekening, waarin het (toekomstige) kostenplaatje van een (ex-)werknemer overzichtelijk in beeld wordt gebracht. Bij een dergelijk overzicht kunnen verschillende scenario’s worden meegenomen, zodat adequaat kan worden gereageerd op de in de toekomst gelegen situaties.